#sultanate of rum

[baebeylik]

[burgerking-offical]

i just had another dream where the sultanate of Rûm took over Rome and all the characters from bfdi were living there and so they created a bunch of dogs to distract people from playing football

[appleebees]

academic papers have taken me places I wouldn't go with a gun

[artifacts-and-arthropods]

Stone Turtle of Karakorum, Mongolia, c. 1235-1260 CE: this statue is one of the only surviving features of Karakorum, which was once the capital city of the Mongol Empire

The statue is decorated with a ceremonial scarf known as a khadag (or khata), which is part of a Buddhist custom that is also found in Tibet, Nepal, and Bhutan. The scarves are often left atop shrines and sacred artifacts as a way to express respect and/or reverence. In Mongolia, this tradition also contains elements of Tengrism/shamanism.

The city of Karakorum was originally established by Genghis Khan in 1220 CE, when it was used as a base for the Mongol invasion of China. It then became the capital of the Mongol Empire in 1235 CE, and quickly developed into a thriving center for trade/cultural exchange between the Eastern and Western worlds.

The city attracted merchants of many different nationalities and faiths, and Medieval sources note that the city displayed an unusual degree of diversity and religious tolerance. It contained 12 different temples devoted to pagan and/or shamanistic traditions, two mosques, one church, and at least one Buddhist temple.

As this article explains:

The city might have been compact, but it was cosmopolitan, with residents including Mongols, Steppe tribes, Han Chinese, Persians, Armenians, and captives from Europe who included a master goldsmith from Paris named William Buchier, a woman from Metz, one Paquette, and an Englishman known only as Basil. There were, too, scribes and translators from diverse Asian nations to work in the bureaucracy, and official representatives from various foreign courts such as the Sultanates of Rum and India.

This diversity was reflected in the various religions practised there and, in time, the construction of many fine stone buildings by followers of Taoism, Buddhism, Islam, and Christianity.

The prosperous days of Karakorum were very short-lived, however. The Mongol capital was moved to Xanadu in 1263, and then to Khanbaliq (modern-day Beijing) in 1267, under the leadership of Kublai Khan; Karakorum lost most of its power, authority, and leadership in the process. Without the resources and support that it had previously received from the leaders of the Mongol Empire, the city was left in a very vulnerable position. The residents of Karakorum began leaving the site in large numbers, until the city had eventually become almost entirely abandoned.

There were a few scattered attempts to revive the city in the years that followed, but any hope of restoring Karakorum to its former glory was then finally shattered in 1380, when the entire city was razed to the ground by Ming Dynasty troops.

The Erdene Zuu Monastery was later built near the site where Karakorum once stood, and pieces of the ruins were taken to be used as building materials during the construction of the monastery. The Erdene Zuu Monastery is also believed to be the oldest surviving Buddhist monastery in Mongolia.

There is very little left of the ruined city today, and this statue is one of the few remaining features that can still be seen at the site. It originally formed the base of an inscribed stele, but the pillar section was somehow lost/destroyed, leaving nothing but the base (which may be a depiction of the mythological dragon-turtle, Bixi, from Chinese mythology).

This statue and the site in general always kinda remind me of the Ozymandias poem (the version by Horace Smith, not the one by Percy Bysshe Shelley):

In Egypt's sandy silence, all alone,

stands a gigantic leg

which far off throws the only shadow

that the desert knows.

"I am great OZYMANDIAS," saith the stone,

"the King of Kings; this mighty city shows

the wonders of my hand."

The city's gone —

naught but the leg remaining

to disclose the site

of this forgotten Babylon.

We wonder —

and some Hunter may express wonder like ours,

when thro' the wilderness where London stood,

holding the wolf in chace,

he meets some fragment huge

and stops to guess

what powerful but unrecorded race

once dwelt in that annihilated place

Sources & More Info:

University of Washington: Karakorum, Capital of the Mongol Empire

Encyclopedia Britannica: Entry for Karakorum

World History: Karakorum

[whencyclopedia]

This map illustrates the rise and growth of the Seljuk Sultanate of Rum (the name "Rûm" was a synonym for the medieval Eastern Roman Empire and its people, a usage that continues in modern Turkish. It originates from the Aramaic and Parthian terms for Rome passed down through the Greek Ῥωμαῖοι" Romaioi") – a culturally Turco-Persian Sunni Muslim state established over conquered Byzantine territories...

[laurensgraham]

"My throne of solitude, my everything, my beloved, my shining moon, My friend, my privacy, my everything, my shah all those who are beautiful, my sultan, My life, my existence, my lifetime, my wine of youth, my heaven, My spring, my joy, my day, my beloved, my laughing rose. My delight, my wine, my tavern, my lamp, my light, my candle, My orange and pomegranate and sour orange, my candle of night, My plant, my sugar, my treasure, my delicate in world, My saint, my Joseph, my everything, my Khan of my heart´s Egypt. My Istanbul, My Karaman, my land of Rum, My Bedehşan, my Kıpchak, my Bagdad, my Horosan, My woman of the beautiful hair, my love of the slanted brow, my love of eyes full of mischief, My blood is on your hands if I die, have mercy oh my non-Muslim, I am a flatterer at your door, I always praise you, Though my heart is full of sorrow, and my eye full of tears, I am Muhibbi and I am happy."

[mamadkhalik]

Yang Membuat Hidup

Apa yang membuat peradaban hidup? jawabanya adalah Iman.

Kita memahami bahwa Islam itu pasang surut di setiap zamanya. Ketika Islam meredup di suatu tempat, Allah memunculkan suatu kaum untuk menyalakan api dakwah kembali di tempat lain.

Ingatkah kau dengan korupnya Bani Umayyah? dengan kezaliman pemimpin-pemimpin itu, Allah menghadirkan kembali Khalifah yang shaleh dan peduli akan masyarakatnya, Beliau adalah Umar bin Abdul Azis Sang Khulafaurrasyidin ke-5.

Ketika Bani Umayah mulai lalai, munculah Bani Abbasiyah dengan kegemilangn ilmu pengetahuanya. Ketika Abbasiyah sedang lemah karena cinta dunia, munculah Turki Seljuk yang gagah berani dari Asia Tengah untuk menyelamatkan Izzah kaum Muslimin.

Beberapa masa setelahnya, Turki Seljuk dilanda perpecahan, munculah dinasti Zankiyah dilanjutkan dengan Ayyubiyah yang memiliki cita-cita untuk membebaskan Al-Quds kembali.

Bersama dengan itu, Ayyubiyah mulai dilanda perpecahan internal, Turki Rum Seljuk mengambil peran dengan melindungi kaum Muslimin dari arah barat. Kilic Arslan dan Aleadin Keykubad menjadi momok bagi Pasukan Salib yang melewati Anatolia agar tidak terlalu jauh masuk ke bumi Syam.

Di belahan bumi lain, pelarian Bani Umayah, Abdurrahman Ad-Dakhil terpilih menjadi pemimpin Andalusia dan mengembalikan persatuan Umat Islam di sana. Naik turunya peradaban, Andalusia mulai lemah sampai akhirnya muncul Panglima yang bukan dari keturunan dinasti mengambil kepemimpinan, Muhammad bin Abi Amir Al-Mansur atau yang dikenal Alamanzor menyelamatkan muka umat Islam atas serangan Kerajaan Kristen Utara.

Andalusia pecah kembali menjadi kerajaan kecil sampai lemah, akhirnya ditaklukan kembali oleh Bani Murabithun, dilanjutkan Bani Muwahiddun yang menegakan kembali nilai-nilai Islam

Kembali ke Anatolia, Turki Rum Seljuk mulai lemah dengan kedatangan Mongol dan perpecahan suku Turki. Munculah Suku Kayi dengan Suleyman Shah, dilanjutkan Ertugrul Ghazi, lalu besarkan oleh Osman Ghazi yang dikemudian hari membentuk Kesultanan Turki Usmani sampai menaklulan Konstantinopel.

Di Tanah Jawi Nusantara, Malaka di gempur habisan-habisan oleh portugis. Mereka hendak mengobarkan perang Salib atas dasar dendam di Andalusia. Dari Malaka perlawanan berpindah dari Barus, Aceh, Pasai, dan sekitarnya.

Di Jawa, gema jihad terdengar ke telinga Mataram Islam hingga memberangkatkan pasukan untuk menyerang Malaka dan Sunda Kelapa. Bersama koalisi Mataram, Cirebon, dan Banten, Sunda Kelapa ditaklukan yang kemudian hari menjadi Jayakarta.

Berpindah ke tempat lain, ertempuran berkobar di Jazirah Al-Mulk (Maluku). Kaum kafir yang menyebarkan fitnah di jawa dari Mataram Islam ke Giri Kedaton, mulai mengadu domba umat Muslim di Ternate Tidore. Sampai masa kelicikan portugi membunuh Ayah dari Sultan Baabulah, yang akhirnya Sang Sultan mengobarkan Jihad seluruh Maluku, menghancurkan Portugis ke akar-akarnya.

Pertempuran beralih ke Mataram Islam kembali ketika fitnah sudah merajalela. Pertempuran di pimpin oleh Pangeran Mangkubumi yang mengepung Jenderal De Klerk di Benteng Ungaran sampai mati, kemudian melanjutkan perjuangan dengan mendirikan Kesultanan Yogyakarta Hadiningrat sebagai antitesis dari Kesultanan lain yang memilih tunduk kepada Belanda.

Setelah itu, cucunya Pangeran Diponegoro melanjutkan estafet perjuangan dengan menyerukan Perang Sabil gabungan Kaum Ulama, Priyayi, Keraton bersatu padu melawan Penjajah.

Jadi, apa rahasia dari perjuangan setiap zaman itu? apa yang membuatnya perjuangan hidup dari satu tempat ke tempat lain? Jawabanya adalah Iman.

Arsa Coffee Library, 18 Juni 2024

[perge]

kimseyle derdimiz yok bizim tepkimiz çağ açıp çağ kapatan sayısız ülke feth etmiş Avrupa’nın tarihini belirlemiş cihan sultanı Fatih sultan Mehmed’in bile 5 metre karelik mezarlıkta yatarken Ankara’nın göbeğine 2 km alanda Rum tapınağı mimarisiyle inşa edilen mezarlık için üzgünüz, vefatının saatinde Türk kültüründe İslamiyette asla yeri olmayan sirenler kornalar eşliğinde saygı saçmalığı altında gülünç duruma düştüğümüz için üzgünüz, park bahçelerde meydanlarda okul bahçelerinde dağlara tepelere milyonlarca büstünün yapılmasına üzgünüz, ki bu en tehlikeli olanı! putçuluktan korkmalıyız. ve ben şuna inanıyorum Atatürk ne böylesi bir anıt mezar ne de böylesi slogan Atatürkçülüğü isterdi. çağdaşlığa aşık olan bu adam bu bağnazlığa şiddetle karşı çıkardı

[umuttherzamanvar]

MAKALAT (ŞEMS-İ TEBRİZİ)

Tebrizi bize kendini şöyle anlatıyor: <<Henüz erginlik çağına girmemiştim.

Aşk deryasına daldım mı, 30-40 gün hiç bir şey yiyemezdim; istekten kesilirdim, günlerce açlığa susuzluğa katlanırdım.

Bir gün babam bana çıkıştı, 'Oğlum, dedi, ben senin bu halinden birşey anlamıyorum; bunun sonu nereye varacak? Bu davranışlar seni felâkete götürecek.'

Ben ona şu cevabı verdim:

Baba!

Seninle benim babalık ve evlâtlık ilişkimiz neye benzer bilir misin?

Bir tavuğun altına tavuk

yumurtalarıyle karışık bir de kaz yumurtası koymuşlar. Vakti gelip de civcivler çıktığı zaman bunlar hep birlikte analarının arkasına düşer giderler, yolda bir göl kenarına raslarlar.

Kaz yumurtasından çıkan civciv hemen kendisini suya atar,

bunu gören ana tavuk,

eyvah yavrum boğulacak der. Çırpınmaya başlar.

Halbuki kaz yavrusu neşe içinde yüzmektedir.

İşte seninle benim aramdaki da böyledir.>>>>

Erzurum'da ve Türk şehirlerinde öğretmenlik yapmış olan Şems'in Konya'ya nasıl ve niçin geldiği bahsine dönelim:

<<Allahya yalvardım.

Yarabbi beni kendi velilerinle tanıştır, onlarla yoldaş et dedim.

Rüyamda, 'Seni bir veliyle yoldaş edelim,' dediler.

'O veli nerededir?' diye sordum.

Ertesi gece bu velinin Rum diyarında (Anadolu'da) olduğunu söylediler.

Bir müddet sonra tekrar gördüğüm rüyada, 'Henüz vakti gelmemiştir, her işin bir zamanı var,' dediler.>>>

Yine Şems'in Sultan Veled'e anlattığına göre çocukluk günlerinde Allahyı, melekleri, yerlerde ve göklerde bir çok olayları görür, herkesi de kendisi gibi sanırmış.

Ama sonradan anlamıştır ki bunları başkaları göremiyor. Şeyh Ebubekir de bunları herkese söylemesini yasaklarmış.

Şeyh Sadi de Bostan kitabında şöyle övmektedir:

<<<Tebriz taraflarında bir aziz vardı ki, daima uyanık gönüllüydü, geceleri uyumazdı.

Gecenin birinde bir hırsızın dama çıkmak için kement attığını gördü.

Adam o sırada, halkın sesini işitince o tehlikeli durumda sığınacak bir yer bulamadı; telaş ve korku içerisinde kaçmaya çalışıyordu.

Bunu seyreden aziz derviş, mum gibi erimeye başladı, zavallı hırsızın çektiği korkuyu düşündü.

Karanlıkta dama doğru yürüdü, başka bir yoldan hırsızın karşısına çıktı, 'Dostum gitme,' dedi.

'Ben sana yabancı değilim. Yiğitlikte senin ayağının toprağıyım.'

Hemen kavuğunu, sarığını, yanındaki eşyasını yukarıdan hırsızın eteğine bıraktı ona çok özürler diledi

ve 'Haydi çabuk şimdi buradan kaçıp canını kurtarmaya bak; duman gibi kendini yok etmeye çalış,' dedi.>>>

Cennet Bahçeleri'nin yazarı Kerbelâlı hafız Hüseyin, işte bu azizin Şems-i Tebrizî'yi yetiştiren Ebûbekr olduğunu; onun, eli vergili, cömert ve çok üstün yaratılışlı seçkin bir zat olduğunu kaydetmektedir.

Şimdi Mevlânâ'nın Şems'i nasıl gördüğünü, ona bağlanmasının nedenlerini tekrar araştıralım:

Eflâkî şöyle diyor:

«Hazreti Mevlânâ buyurdu ki 'Bir gün bana Melekût âleminin yolları açıldı;

ilâhi bir temaşa zevkiyle Miraç etmek nasib oldu; dördüncü kat göğe kadar çıktım, ama o

feleğin yüzünü kararmış gördüm.

Beytül Mâmur denilen sarayın sakinlerinden bunun sebebini sordum.

O makamın kutsal sakinleri, 'Bizim güneşimiz, fakirler sultanı Şems-i Tebrizî'yi ziyarete gittiği için karanlıkta kaldık,' dediler.>>>

<<Ben o kutsal yerleri dolaşıp tekrar dördüncü kat göklere geldiğim zaman büyük güneşin eskisi gibi kendi merkezinde nur ve ışık saçtığını gördüm.>>>

Şimdi bir de Mevlânâ hakkında Şems'in görüşlerini dinleyelim:

<<Dünyanın hiç bir yerinde Mevlânâ'nın eşi ve benzeri yoktur.

Bütün fenlerde, temel bilgilerde, din bilgisinde, gramer, sentaks, mantık ilimlerinde en büyük uzmanlarla kuvvetle konuşur, tartışır; onlardan daha üstün, onlardan daha zevkli, onlardan daha lâtiftir. Gerekirse, gönlü isterse, üzüntüsü engel değilse ve konunun tatsızlığı sebep olmazsa, hepsinden daha yetkili konuşur.

Ben akıl yönünden bilinmesi gerekli bu bahislerde yüz yıl uğraşsam ondaki ilim ve hünerin onda birini elde edemem.

Halbuki o kendisini bilmezlerden

sanır ve öyle zanneder.

Benim önümde, beni dinlerken, nasıl anlatayım, ayıptır söylemesi, babasının önüne oturmuş iki yaşında bir çocuk yahut müslümanlığa dair hiç bir şey işitmemiş dönme bir müslüman gibi öylesine utangaç bir hal alır.>> (Şems-i Tebrizî, Konuşmalar, M. 77.) İşte her iki Allah âşığının aralarındaki karşılıklı sevgi ve saygıdan birer örnek alarak yukarda naklettiğimiz vesikalar bize gösteriyor ki, Şems ile Mevlânâ biri birini tamamlayan, biri birinden renk ve ışık alan iki irfan hazinesidir.

Her ikisi de aşk ve hakikatla dolu; madde ve mânâ âleminin sırlarına ermiş üstün vasıflı birer Allah velîsidir.

#ŞEMS_İ #TEBRİZİ'NİN #ESERİ

#MAKALAT

(#KONUŞMALAR)

[onlinefirmam]

Anıl Lokma İstanbul Üsküdar’da Hayır Lokması Dağıtımı Hizmeti

Üsküdar Hayır Lokması Dağıtımı Anıl Lokma, İstanbul’un Üsküdar ilçesinde hayır lokması dağıtımı yaparak bölgenin en önemli değerlerinden birini yaşatmaktadır. Hayır lokması, Türkiye’de dini ve sosyal etkinliklerde dağıtılan özel bir ikram türüdür. Anıl Lokma, Üsküdar’da bulunan camilerde mevlit, cenaze, kandil gibi önemli günlerde, taze ve hijyenik lokma dağıtım hizmeti sunmaktadır. Üsküdar’ın dini ve tarihi dokusu ile uyumlu bu hizmet, hem manevi anlamda hayır sahiplerine hem de Üsküdar’ın yerel halkına katkıda bulunmaktadır.

Üsküdar’da Bulunan Camiler ve Hayır Lokması Dağıtımı

Üsküdar, İstanbul’un en eski ve en önemli ilçelerinden biridir. İlçe, birçok tarihi camiye ev sahipliği yaparak hem yerli halkın hem de ziyaretçilerin yoğun ilgisini çekmektedir. Üsküdar’daki camiler, tarihi değerleri ve eşsiz mimarileri ile dikkat çekerken, Anıl Lokma bu camilerde düzenlenen etkinliklerde hayır lokması dağıtarak, manevi atmosferi daha da zenginleştirmektedir. Üsküdar’da öne çıkan camiler ve bu camilerin tarihi hakkında kısa bilgiler aşağıda yer almaktadır.

1. Mihrimah Sultan Camii

1548 yılında Mimar Sinan tarafından Mihrimah Sultan için yaptırılan bu cami, Üsküdar’ın sembollerinden biridir. Osmanlı dönemine ait klasik mimari özellikleri taşır. Mihrimah Sultan Camii, Üsküdar’da hayır lokması dağıtımı için önemli merkezlerden biridir ve Anıl Lokma, burada yapılan etkinliklerde taze lokmalar sunmaktadır.

2. Yeni Valide Camii

III. Ahmet’in annesi Gülnuş Emetullah Sultan tarafından yaptırılan bu cami, Üsküdar meydanında yer alır. 1708-1710 yılları arasında inşa edilmiştir. Osmanlı döneminin geç klasik dönem mimarisine sahip bu cami, Üsküdar’ın simge yapılarından biridir ve hayır lokması dağıtımı etkinliklerinin vazgeçilmez adreslerindendir.

3. Şemsi Paşa Camii

Şemsi Paşa Camii, 1580 yılında Mimar Sinan tarafından inşa edilmiştir. Deniz kıyısına inşa edilen bu küçük fakat zarif cami, özellikle ramazan ve kandil günlerinde lokma dağıtımı yapılan popüler bir yerdir.

4. Atik Valide Camii

1570-1579 yılları arasında III. Murat’ın annesi Nurbanu Sultan tarafından yaptırılmış olan Atik Valide Camii, İstanbul’un en büyük külliyelerinden biridir. Caminin çevresi geniş bir alana yayıldığı için hayır lokması dağıtımı etkinlikleri de oldukça fazla katılımla gerçekleştirilmektedir.

5. Beylerbeyi Camii

1865 yılında Sultan Abdülaziz tarafından yaptırılan bu cami, boğaza nazır manzarasıyla dikkat çeker. Osmanlı son dönem mimarisi özellikleri gösterir. Beylerbeyi Camii de Anıl Lokma tarafından yapılan hayır lokması dağıtımı için tercih edilen bir diğer mekandır.

6. Aziz Mahmud Hüdayi Camii

Üsküdar’ın en bilinen camilerinden biridir. Osmanlı döneminin ünlü alimlerinden Aziz Mahmud Hüdayi adına yaptırılmıştır ve bölgedeki manevi atmosferi güçlendiren bir yapıdır. Özellikle mevlit ve kandil günlerinde hayır lokması dağıtımı için uygun bir alan sunmaktadır.

7. Çinili Camii

1640 yılında Sultan İbrahim’in annesi Kösem Sultan tarafından yaptırılan Çinili Camii, eşsiz çini işçiliği ile tanınır. Bu cami, Osmanlı’nın sanatsal gücünü yansıtırken, düzenlenen hayır lokması etkinlikleriyle de manevi duyguları pekiştirir.

8. Çamlıca Camii

İstanbul’un en yeni ve en büyük camilerinden biri olan Çamlıca Camii, modern yapısıyla dikkat çeker. 2019 yılında açılan cami, büyük etkinliklere ev sahipliği yapabilen bir kapasiteye sahiptir. Bu camide yapılan hayır lokması dağıtımı etkinlikleri, geniş katılımlı ve etkileyici olmaktadır.

9. Rum Mehmet Paşa Camii

Üsküdar’daki en eski Osmanlı camilerinden biridir ve 1471 yılında yapılmıştır. Deniz kenarında bulunması nedeniyle özellikle ramazan ayı boyunca yapılan iftar etkinliklerinde hayır lokması dağıtımı ile de bilinir.

10. Vaniköy Camii

1665 yılında inşa edilen Vaniköy Camii, boğaz kenarında bulunur ve mimari güzellikleri ile dikkat çeker. Bu camide düzenlenen mevlit ve diğer dini günlerde Anıl Lokma’nın hayır lokması dağıtımı hizmeti, Üsküdar halkı tarafından ilgiyle karşılanmaktadır.

Anıl Lokma Üsküdar’da Neler Sunuyor?

Anıl Lokma, Üsküdar’daki camilerde düzenlenen hayır etkinlikleri için özel lokma dağıtım hizmeti sunmaktadır. Bu hizmet, hayır sahiplerinin istekleri doğrultusunda taze ve hijyenik olarak hazırlanan lokmaların katılımcılara ikram edilmesini sağlamaktadır. Anıl Lokma’nın Üsküdar’daki hizmetlerinden bazıları şunlardır:

Taze ve Hijyenik Üretim: Lokmalar, günlük olarak taze bir şekilde hazırlanır ve hijyen kurallarına dikkat edilerek sunulur.

Hızlı ve Güvenilir Dağıtım: Üsküdar’ın tüm bölgelerine hızlı ve güvenilir bir dağıtım hizmeti sağlanmaktadır.

Etkinliklere Özel Çözümler: Mevlit, cenaze, kandil gibi etkinlikler için özel hazırlanan lokmalar, talebe göre belirlenen miktarlarda dağıtılır.

Hayır Lokması Geleneği ve Üsküdar’ın Önemi

Hayır lokması, Türk kültüründe toplumsal dayanışmayı artıran ve manevi duyguları pekiştiren bir gelenektir. Üsküdar gibi tarihi ve manevi yönü güçlü bir semtte bu geleneğin sürdürülmesi, yerel halk tarafından büyük bir memnuniyetle karşılanmaktadır. Özellikle camilerde düzenlenen hayır lokması dağıtımı, toplumda birlik ve beraberlik duygusunu güçlendirmekte, hayır sahiplerinin dualarının kabulüne vesile olmaktadır.

Anıl Lokma, Üsküdar’da hayır lokması dağıtımı hizmeti sunarak bu değerli geleneği yaşatmakta ve Üsküdar halkının manevi ihtiyaçlarına katkıda bulunmaktadır. İster büyük etkinliklerde, ister küçük ölçekli organizasyonlarda olsun, taze ve lezzetli lokmaların dağıtımı ile hayır sahiplerinin dualarının kabul edilmesi amaçlanmaktadır. Anıl Lokma ile Üsküdar’daki tüm camilerde yapılacak hayır lokması dağıtımı için iletişime geçebilir ve detaylı bilgi alabilirsiniz.

Sizlerde Hayır Lokması Dağıtmak Hayır İşlemek İsterseniz Bizi Şimdi Arayabilirsiniz: 0532 547 89 23

[mariacallous]

If you did a culinary DNA search on baba au rhum, you’d find that this fancy French cake’s ancestral line has the same humble roots as the homey babka. 

It all started with the inspired tinkering of an exiled Polish king. No one knows exactly what happened, of course, but it seems that Stanislaus I, twice deposed in 18th-century Poland, moved to his country estate in France, where he loved to cook and held court in the chateau kitchen. There, he baked a gugelhopf, a yeast cake invented by Viennese bakers to celebrate the victory of the Austrians over the Turks in 1683. Gugelhopf is rich and regal-looking. It’s usually baked in a tall, fluted pan called a Turk’s head mold because of its resemblance to an Ottoman sultan’s turban. 

The cake came out too dry, so the ex-king soaked it in wine and decided to call it baba (grandma), because it reminded him of the welcoming confections of everyone’s baba back in the old country. In fact, besides for the shape and some chopped-up dried or candied fruit, gugelhopf and baba are essentially the same. 

As is babka, which is among the most beloved of Jewish comfort foods. But while babas are large cakes and were mostly saved for special occasions such as Easter, babkas, though similarly egg-rich and yeasty, were smaller and regularly baked by Jewish balaboostas. Babka means “little grandma,” and in most Eastern European Jewish households, they were not only smaller but plainer, too, as dried fruit, raisins, and spices were costly. Babkas were more like little loaf-pan versions of Stanislaus’ gugelhopf. 

The ex-king was so pleased with his invention that he served it in dramatic fashion to his guests at a party one night. He poured some alcohol over his gugelhopf, set it aflame, and carried it into the dark ballroom, thrilling the crowd. He called the cake Ali Baba — a play on the word baba, but also a tribute to a character in The Thousand and One Nights. 

The story and recipe might have ended there, except that the Stanislaus’ daughter eventually married French king Louis XV and gave the recipe to Nicolas Stohrer, her pastry chef, who revised it to include raisins, candied fruit, and a soak with rum. And thus, baba au rhum was invented. 

Over the years, baba au rhum and babka went on to produce more progeny. Parisian pastry chefs, reluctant to be outdone by a Polish pretender, created several versions, changing spices, shapes, and alcohol soaks. More than a century later, when baba au rhum had already become a classic, a pastry chef named Auguste Julien decided to bake baba in a plain ring mold and substituted kirschwasser (German cherry brandy) for the rum. He glazed the cake with melted apricot preserves and served it with a mound of whipped cream in the center. The cake, named savarin to honor Jean-Anthelme Brillat-Savarin, French author of The Physiology of Taste, is considered one of the most elegant pastries ever created.

And the homey babka? Less stylish to be sure, but most beloved by Jews and non-Jews alike, and reinvented with ever-more variations. For most babka-lovers, the basic question is: cinnamon or chocolate? But these days there are recipes galore and this “grandma loaf” is stuffed with chocolate, nuts, marzipan, fresh and dried fruit, preserves, and sprinkled with streusel in top. 

And so the baba, a simple old recipe, stands proud today, centuries on. We take pleasure in the numerous varieties that have sprung from it — fancy offerings in elegant pastry shops, humble cakes from neighborhood bakeries, and fragrant loaves baked in our own ovens. Because a great recipe will always stand the test of time.

[vahvah]

It's actually funny that people think of Turkey as some kind of ancient nation, when in fact it is one of the youngest in the Middle East.

Let me explain. National concepts are very fluid, and when we talk about personifications, we can never say exactly when one begins and another ends. Language, culture, statehood, form of government, ethnic composition, racial composition, religion - there are many factors that determine a nation. And, if we are talking about personifications, then each case must be examined separately.

The Republic of Turkey is the direct heir of the Ottoman Empire (just as the USSR is the heir of the Russian Empire), and the Ottoman Empire is more or less the direct heir of the Seljuk Empire, in particular its fragment into Anatolia, known as the Iconian/Rum Sultanate. Further continuity of the Seljuk tribe is based on the turkic tribes of Central Asia in the early Middle Ages.

Taking the personifications of Turkey, can we identify it with the Ottoman Empire? Something like that, although this identity is not absolute - because the language, for example, has undergone a colossal change, just like national identity, starting at least from the era of Ataturk. In fact, there are as many reasons to separate them as there are to separate modern Greece and the Byzantine Empire.

But is it acceptable to equate the Ottoman Empire with the Seljuk Empire? Absolutely not. I will not start talking about the fact that the turkish culture was born in Anatolia from a mixture, and did not simply migrate from Central Asia, although this is true. I'll just say: other oguz peoples exist. Azerbaijan originates from the Seljuk Empire, although it also developed from a mixture of local (caucasian), iranian, arabic and turkic elements. Turkmenistan exists. They must be older than Turkey/Ottoman Empire. I would compare this situation with the eastern slavs - you can’t reduce ancient Rus' only to Russia or Ukraine, right?

As for the absolutely ridiculous attempt to extend the life of the personification of Turkey up to the Turkic Khaganate… Bros, other turkic peoples exist. And many of them are truly descendants of the ancient turkic tribes. You might as well call Romania a direct continuation of the Roman Empire.

If suddenly citizens of Turkey are reading me: I am not taking away your ancient history, be calm, but face the truth - the short, yellow-skinned siberian mongoloids who profess shamanism are clearly not your direct biological ancestors… for the most part. Absolutely bigger. By heaven, I saw with my own eyes what the turks look like.

As we found out, the personification of Turkey cannot appear before the 11th/12th centuries AD. And the rest… well, I don't even know. The age of the countries of the arabic world should be based on at least the islamic conquest, but in reality, in Syria and Iraq, arabic states appeared in antiquity. The immediate neighbors of Turkey, Georgia and Armenia, literally frozen in time mastodons of the Achaemenid era. Bulgaria is the oldest slavic country, dating back to the early Middle Ages. In fact, all the Balkan countries go back to the same time period - the time of the settlement of the slavs in these lands, with the exception of the albanians, romanians and greeks (who represent pre-slavic, i.e., even more ancient population).

I think you understand where I'm going with this, right? So… it's funny, yeah.

[1-yolcu]

TARİHİ TEKERRÜR MÜ !

I. Abdülhamit Han gitmeden bu ülke düzelmez” diyen; Şeyh, Din alimi, Ateist, Mason, Ermeni ve Rum çeteciler hep beraber “İttifak ‘’ettiler, birleştiler. ― Abdülhamit gitti …

9 sene sonra koca imparatorluk ta gitti. ― Erdoğan da gider … Gider ama neler neler daha gider hiç düşündün mü?

― Bugün Erdoğan karşısındaki cepheye bakmak yeterli … ― Şu anki muhalefet profili aynen o zamanki muhalefet korosunu aratmayacak şekilde adeta dizayn edilmiş gibi … ― Dindarından dinsizine, Yahudisinden Ermenisine, Vatanseverinden hainine varıncaya kadar her kafadan sesin olduğu o zamanki muhalefet korosu; Sırf şahsi öfkesi, Nefreti, Kıskançlığı veya basiretsizliği yüzünden koca imparatorluğu param parça etti gitti ..! Aynen bu gün kü muhalefetin oluşması gibi … Ne acı değil mi?

― Şimdi; Bu gün kü muhalefet gürühunun,

“Abdülhamid gitsin de ne olursa olsun” Örneğinde olduğu gibi; “Erdoğan gitsin de ne olursa olsun” Moduna girmiş olmalarına “Tesadüf” mü yoksa “Tekerrür” mü dersiniz? ― Dini terminolojide tesadüf diye bir şey olmayacağına göre; “… hiç ibret alınsaydı tarih tekerrür mü ederdi” Demek gibi dini ve vicdani bir sorumluluğumuz vardır. ― Bir gariplik var sanki … Sanki 100 yıllık tiyatro yeniden sahnede … Evet Erdoğan’da gider … Ya sonra ..! ― II. Abdulhamid’in son zamanlarında karşısında yer almış olan; Elmalılı Hamdi YAZIR, Filozof Rıza Tevfik vb. Kişilerin pişmanlığını yaşayarak aynı delikten iki defa ısırılan müslüman misali tarihin tekerrür etmesini hangi mü’min talep edebilir ki ..? İstemezsiniz elbet … ― 19 Temmuz 1909’da Ayasofya meydanında o zamanki Volkan Gazetesinin başyazarı Derviş Vahdeti, Mithat Paşa ile karşılaşır ve sorar; “Paşam! İstediğiniz oldu. Abdülhamid gitti. Şu an projeniz nedir, Neler yapmayı düşünüyorsunuz?” Alınan cevap oldukça ilginçtir. “Biz sadece Abdülhamid’i yıkmaya odaklanmıştık!.” der…

― Vicdan Azabının Ağırlığı; Sultan Hamid hakkında malûm fetvayı hazırlayanlar içinde bulunan, Tefsir sahibi Elmalılı Hamdi YAZIR şöyle der; ”Hayatımda bu kadar ağır bir vicdan azabı çekmedim. Başıma ne geldiyse bunun manevî sillesidir. Gençlik saikasıyla bir iştir işledim ..! Allah beni affetsin!”

Düşünüyorum. ― İstiklal Marşı gibi bir duygular manzumesini yazacak kadar vatan sevgisi yüksek olan reformist Mehmet Akif’in, son Şeyhülislam’lardan Mustafa Sabri gibi Ehl-i sünnet bir alimin, Sultan Abdülhamit’in düşmanlarıyla beraber hareket ederek sebeb oldukları sonucu düşünüyorum. ― O koca Sultan’ın hal edilmesiyle beraber koskoca Osmanlı mülkünün her tarafında kan ve göz yaşı, zulümler, tecavüzler aldı başını gitti. ― Yemen, Balkan ve sonunda Cihan Harbiyle koskoca imparatorluk parçalandı ve milyonlarca insanlarımız yerlerinden oldu, bir kısım açlıktan ve yokluktan yollarda kırıldı, çoğunu da o diyarlarda bıraktık. ― Sadece Çanakkale’nin faturası 270 bin vatan evladıdır.

Onun gibi nicesini yaşadık 10 yıla kalmadan.

― Ben de Mehmet Akif’, Babanzade, Hasan Basri Çantay, Elmalı’lı Hamdi, İskilipli Atıf, Ömer Rıza Doğrul, Mustafa Sabri’lerin… ― İttihat ve Terakki ateist, deist aptalları ve hainleriyle beraber, Abdülhamit’i yıkmaya yardımcı olanlar gibi, Erdoğan’ı yıkan şer cephesine hizmet etmek istemiyorum. ― 100 yıl sonra bu ülke tarihi yazılırken benim de Erdoğan’ı yıkanlarla beraber olup; ― ABD, İngiliz ve Alman politikalarına hizmet etti, denilmesini istemiyorum. ― 100 yıl önce Sandanski’ydi. Bugün Murat Karayılan. ― 100 yıl önce İttihat ve Terakkiydi. Bugün CHP. ― 100 yıl önce Hürriyet ve İtilaf Partisiydi bugün Saadet. ― Kusura bakmayın 100 yıl sonra aynı hatayı işleyenlerden olmayacağım. ― Ben yanlışlarını söyleyeceğim, kusurlarını yazacağım ama, Erdoğan’ı indiren şer cephesiyle beraber olmayacağım..

Başkan Erdoğanla yola devam. Allah c.c onu ve samimi arkadaşlarını muvaffak etsin. Rabbimiz her türlü beladan kazadan korusun kollasın esirgesin. 

[his-heart-hymns]

18, 22, 98, 89

18. ideal weather?

Winters with soft sunshine

Heavy Rainfall(harmless)

22. role model?

Allama Iqbal

Qaisar-e-Rum/Sultan Mehmed (He knew six languages, was tolerant of all religions, sponsored many art and science projects during his reign,brought economic and political stability,loved and wrote poetry and most importantly he was the man prophesied by Prophet Muhammad.)

89. who would you put before everyone else?

Totally depends on how much they love me.(Matlabi hu na mai😅)

98. favorite historical era?

Prophet Muhammad's and first four rightly guided caliph's era.

Ashoka the great's Era.

Ottoman empire at its highest peak(sultan mehmed's and gunpowder empires era when middle east was peaceful😔)

[howtomuslim]

Palaces and Forts: Islamic Architectural Heritage

Amidst the mosaic of Islamic architectural marvels, palaces and forts stand as testament to a rich heritage that fuses grandeur with functionality, artistry with strategic design.

Alhambra: Jewel of Islamic Architecture

The Alhambra in Granada, Spain, emerges as an epitome of Islamic architectural excellence. Its intricate geometric patterns, serene courtyards, and stunning use of water elements echo the Quranic verse (Surah Ar-Rum 30:22) that speaks of the signs in nature and beauty.

And one of His signs is the creation of the heavens and the earth, and the diversity of your languages and colours. Surely in this are signs for those of ˹sound˺ knowledge. [Quran 30:22]

Top Islamic Palaces and Forts

Islamic palaces and forts span across regions, showcasing diversity in design and purpose. The Topkapi Palace in Istanbul, Turkey, once the residence of Ottoman sultans, dazzles with its opulent chambers and lush gardens. Its architectural elegance reflects the Hadith that emphasizes excellence in craftsmanship: 

“Allah loves that when anyone of you does a job, he does it in the best manner” (Sahih Muslim 2155).

These structures, steeped in history and legacy, not only stand as architectural wonders but also carry narratives of civilizations, cultural exchanges, and the sophistication of Islamic artistry.

Islamic palaces and forts stand as living testaments to the grandeur of a bygone era, captivating the hearts and minds of both Muslims and non-Muslims, inviting all to appreciate the legacy of Islamic architectural heritage.

To learn more about Islam visit our website: howtomuslim.org

[lboogie1906]

Sultan Al-Malik al-Zahir Rukn al-Din Baybars al-Bunduqdari (July 19, 1223 – July 1, 1277) known as Baibars or Baybars and nicknamed Abu al-Futuh was the fourth Mamluk sultan of Egypt and Syria, of Turkic Kipchak origin, in the Bahri dynasty. He was one of the commanders of the Egyptian forces that inflicted a defeat on the Seventh Crusade of King Louis IX of France. He led the vanguard of the Egyptian army at the Battle of Ain Jalut in 1260.

He was a Kipchak thought to be born in the steppe region north of the Black Sea, or Dasht-i Kipchak at the time. He belonged to the Barli tribe. According to a fellow Cuman and eyewitness, Badr al-Din Baysari, the Barli fled the armies of the Mongols, arranging to settle in the Second Bulgarian Empire. They crossed the Black Sea from either Crimea or Alania, where they had arrived in Bulgaria about 1242. Both he, who witnessed his parents being massacred and Baysari were among the captives during the invasion and were sold into slavery in the Sultanate of Rum at the slave market in Sivas. He was sold in Hama to ‘Alā’ al-Dīn Īdīkīn al-Bundu, an Egyptian of high rank, who brought him to Cairo. In 1247, he was arrested and the sultan of Egypt, As-Salih Ayyub, confiscated his English enslaved.

He married a noble lady from Tripoli named Aisha al Bushnatiya, a prominent Arab family. Aisha was a warrior who fought the Crusaders along with her brother Lieutenant Hassan. She met him after he camped in Tripoli during his siege. There are conflicting stories of whether Aisha returned with Baybars to Egypt or was martyred in Tripoli.

One of his wives was the daughter of Amir Sayf ad-Din Nogay at-Tatari. Another wife was the daughter of Amir Sayf ad-Din Giray at-Tatari. Another wife was the daughter of Amir Sayf ad-Din Tammaji. Another wife was Iltutmish Khatun. She was the daughter of Barka Khan a former Khwarazmian amir. Another wife was the daughter of Karmun Agha, a Mongol Amir. He had three sons. He had seven daughters. #africanhistory365 #africanexcellence